Η σειρά Code of Silence, του Βρετανικού δικτύου ITVX, εστιάζει στην Άλισον (Rose Ayling‑Ellis), κωφή εργαζόμενη σε αστυνομικό κυλικείο, η οποία χρησιμοποιεί την εξαιρετική ικανότητά της να διαβάζει τα χείλη για να βοηθήσει την αστυνομία σε μια υπόθεση ληστείας. Η σεναριογράφος Catherine Moulton, η οποία έχει βιώσει την απώλεια ακοής, καταφέρνει να ενσωματώσει στη σειρά ρεαλιστικά στοιχεία του διαβάσματος των χειλιών και του καθημερινού αγώνα που δίνουν άνθρωποι με βαρηκοΐα.
Το σενάριο λαμβάνει διθυραμβικές κριτικές για την επαφή με την αναπηρία χωρίς στερεότυπα, ενώ παράλληλα εξερευνά τις δυσκολίες, την πολιτισμική πλευρά της κωφότητας και ενθαρρύνει την ενσυναίσθησή μας απέναντι στους κουφούς.
Η Rose Ayling‑Ellis (σημειώστε ότι είναι Βρετανίδα ηθοποιός, παρουσιάστρια και συγγραφέας παιδικών βιβλίων, εκ γενετής κωφή) λάμπει στον ρόλο της καθώς μεταφέρει με ευαισθησία την εσωτερική πάλη της Άλισον, την αίσθηση ικανοποίησης όταν αναγνωρίζεται για τη μοναδική της δεξιότητα, αλλά και την ευαλωτότητα μπροστά στον έρωτα και τον κίνδυνο. Η χημεία της με τον Λίαμ (Κieron Moore) είναι καυτή και εύλογα ανατροφοδοτεί τη γοητευτική ένταση της σχέσης τους. Αξιόλογες ερμηνείες σημειώνονται και από τους κακούς του έργου, όπως οι Joe Absolom και Beth Goddard, δίνοντας επιπλέον βάθος στην υπόθεση.
Το στυλ αφήγησης ενσωματώνει έξυπνα τη θέαση μέσα από τα μάτια της Άλισον. Εμφανίζονται στην οθόνη θολές λέξεις κατά την ανάγνωση χειλιών, χαμηλοί ήχοι ή έμφαση στη σιωπή. Οι λιτές, εστιασμένες σκηνοθετικές επιλογές, με δίψα για σασπένς και χωρίς άσκοπες παρεμβάσεις, ενισχύουν την αγωνία.
Έχοντας δει τα τρία από τα έξι επεισόδια, η πορεία της Άλισον μοιάζει υπερβολικά ριψοκίνδυνη ή απίθανη να συμβεί στην πραγματικότητα. Η πλοκή της υπόθεσης δεν είναι και ό,τι πιο πρωτότυπο έχουμε δει, ωστόσο, αυτό αντισταθμίζεται από το βάθος που δίνεται στη ζωή ενός κωφού.
Καταλήγοντας, προτείνω ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ.
Το στυλ αφήγησης ενσωματώνει έξυπνα τη θέαση μέσα από τα μάτια της Άλισον. Εμφανίζονται στην οθόνη θολές λέξεις κατά την ανάγνωση χειλιών, χαμηλοί ήχοι ή έμφαση στη σιωπή. Οι λιτές, εστιασμένες σκηνοθετικές επιλογές, με δίψα για σασπένς και χωρίς άσκοπες παρεμβάσεις, ενισχύουν την αγωνία.
Έχοντας δει τα τρία από τα έξι επεισόδια, η πορεία της Άλισον μοιάζει υπερβολικά ριψοκίνδυνη ή απίθανη να συμβεί στην πραγματικότητα. Η πλοκή της υπόθεσης δεν είναι και ό,τι πιο πρωτότυπο έχουμε δει, ωστόσο, αυτό αντισταθμίζεται από το βάθος που δίνεται στη ζωή ενός κωφού.
Καταλήγοντας, προτείνω ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ.
- Μια σειρά χωρίς στερεότυπα, με άξονα την αναπηρία και τον άνθρωπο, και όχι απλώς θεαματική.
- Μπορεί το σενάριο να ακολουθεί γνώριμα μονοπάτια, αλλά αναπληρώνεται από τον ρεαλισμό των χαρακτήρων.
- Σίγουρα ένα από τα πιο φρέσκα και αυθεντικά βρετανικά εγκληματικά δράματα της σεζόν.
antonino