Ένα από τα πράγματα που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία είναι μία κορνίζα που είχε ο πατέρας μου κρεμασμένη στο σαλόνι. Ήταν ένα απλό κάδρο με λίγα λόγια γραμμένα στο χαρτί που βρισκόταν μέσα κορνιζαρισμένο.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, όταν ζήτησα από τον πατέρα μου να μου μεταφράσει τι λέει αυτό το κείμενο, αυτό έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου με μια διαφορετική σειρά στα ερωτήματα.
Πού, Πώς, Ποιος, Πότε, Τι, Γιατί
Νομίζω ότι δεν έχει καμία σημασία η σειρά των ερωτημάτων, αλλά το σημαντικό είναι να τα θυμόμαστε. Είναι πράγματι έξι έντιμοι υπηρέτες που καλά θα κάνουμε να τους έχουμε πάντα στη δούλεψή μας.
Μεγαλύτερος πια θέλησα να βρω αυτό το ποίημα και ανακάλυψα ότι έχει κι άλλους στίχους. Αξίζει να διαθέσετε λίγο χρόνο να το διαβάσετε και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Μετά, αν θέλετε, διαβάστε και τα δικά μου.
I Keep Six Honest Serving Men
I KEEP six honest serving-men
(They taught me all I knew);
Their names are What and Why and When
And How and Where and Who.
I send them over land and sea,
I send them east and west;
But after they have worked for me,
I give them all a rest.
I let them rest from nine till five,
For I am busy then,
As well as breakfast, lunch, and tea,
For they are hungry men.
But different folk have different views;
I know a person small—
She keeps ten million serving-men,
Who get no rest at all!
She sends'em abroad on her own affairs,
From the second she opens her eyes—
One million Hows, two million Wheres,
And seven million Whys!
Έχω Έξι Έντιμους Υπηρέτες
Έχω έξι έντιμους υπηρέτες
(Αυτοί με έμαθαν όσα ήξερα)·
Τα ονόματά τους είναι Τι, Γιατί, Πότε
Πώς, Πού και Ποιος.
Τους στέλνω σε ξηρά και θάλασσα,
Σε ανατολή και δύση·
Όμως αφού δουλέψουν για εμένα,
Τους αφήνω να ξεκουραστούν.
Τους αφήνω να ξεκουραστούν εννιά με πέντε,
Επειδή τότε είμαι απασχολημένος,
Και για πρωινό, μεσημεριανό και για τσάι,
Επειδή είναι πεινασμένοι.
Όμως κάποιοι άλλοι το βλέπουν αλλιώς·
Γνωρίζω μια μικρούλα…
Εκείνη έχει δέκα εκατομμύρια υπηρέτες,
Που δεν ξεκουράζονται καθόλου!
Τους στέλνει και στο εξωτερικό για υποθέσεις,
Από την ώρα που ανοίγει τα μάτια…
Ένα εκατομμύριο Πώς, δύο εκατομμύρια Πού,
Και επτά εκατομμύρια Γιατί!
I KEEP six honest serving-men
(They taught me all I knew);
Their names are What and Why and When
And How and Where and Who.
I send them over land and sea,
I send them east and west;
But after they have worked for me,
I give them all a rest.
I let them rest from nine till five,
For I am busy then,
As well as breakfast, lunch, and tea,
For they are hungry men.
But different folk have different views;
I know a person small—
She keeps ten million serving-men,
Who get no rest at all!
She sends'em abroad on her own affairs,
From the second she opens her eyes—
One million Hows, two million Wheres,
And seven million Whys!
Έχω Έξι Έντιμους Υπηρέτες
Έχω έξι έντιμους υπηρέτες
(Αυτοί με έμαθαν όσα ήξερα)·
Τα ονόματά τους είναι Τι, Γιατί, Πότε
Πώς, Πού και Ποιος.
Τους στέλνω σε ξηρά και θάλασσα,
Σε ανατολή και δύση·
Όμως αφού δουλέψουν για εμένα,
Τους αφήνω να ξεκουραστούν.
Τους αφήνω να ξεκουραστούν εννιά με πέντε,
Επειδή τότε είμαι απασχολημένος,
Και για πρωινό, μεσημεριανό και για τσάι,
Επειδή είναι πεινασμένοι.
Όμως κάποιοι άλλοι το βλέπουν αλλιώς·
Γνωρίζω μια μικρούλα…
Εκείνη έχει δέκα εκατομμύρια υπηρέτες,
Που δεν ξεκουράζονται καθόλου!
Τους στέλνει και στο εξωτερικό για υποθέσεις,
Από την ώρα που ανοίγει τα μάτια…
Ένα εκατομμύριο Πώς, δύο εκατομμύρια Πού,
Και επτά εκατομμύρια Γιατί!
Ξεκινά λέγοντας Έχω έξι έντιμους υπηρέτες και καταλαβαίνω ότι τους έχει ακόμη στη δούλεψή του, δεν τους απέλυσε. Επίσης, τους χαρακτηρίζει έντιμους επειδή μόνο σαν έντιμοι θα μπορούσαν να του προσφέρουν αληθινή υπηρεσία και θα του έλεγαν πάντα την αλήθεια. Φαίνεται ότι είναι δεκτικός στη γνώση και αναζητητής της αλήθειας, παρόλο που χρησιμοποιεί τη λέξη ήξερα σε παρελθοντικό χρόνο.
Μετά όμως λέει Τους αφήνω να ξεκουραστούν και αρχίζω να αναρωτιέμαι, τι να εννοεί ο ποιητής; Εννιά με πέντε, πρωινό, μεσημεριανό και τσάι; Σίγουρα, σατιρίζει. Ο εγκέφαλός του δεν λειτουργεί πια, αλλά σχεδόν πάντα «ξεκουράζεται». Δεν έχει πλέον ερωτήσεις. αποδέχεται απλώς το θεμέλιο της γνώσης του και δεν αμφισβητεί νέους ισχυρισμούς ή πληροφορίες καθώς έρχονται. Σίγουρα ένας σατιρικός τρόπος κριτικής των ενηλίκων που εφησυχασμένοι παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους και γίνονται εντελώς «απασχολημένοι», παγιδευμένοι στις κινήσεις της καθημερινότητας και που έχουν σταματήσει να σκέφτονται τη σημασία των ενεργειών τους ή τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο γύρω τους .
Στους επόμενους στίχους αναφέρεται στην αναζωογονητική περιέργεια των παιδιών. Ψάχνοντας έμαθα ότι το έγραψε όχι ποιητικά, αλλά κατά γράμμα, έχοντας κατά νου τη μικρή κόρη του. Αν και εκείνος είχε γίνει πολύ τεμπέλης για να ασκήσει ενεργό ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω του, η κόρη του δεν το έκανε. Κοίταζε πάντα γύρω της κάνοντας αμέτρητες ερωτήσεις. Είναι το παιδί που δεν φαίνεται να σταματά να ρωτάει. Αναφερόμενος σε αυτήν λέγοντας «άλλοι άνθρωποι το βλέπουν αλλιώς» μου δείχνει ότι βλέπει την οπτική προοπτική του μικρού παιδιού ως ίδια με τη δική του, ίσως ακόμη και ανώτερη.
Για να μη σας κουράσω άλλο, πιστεύω ότι το ποίημα αντικατοπτρίζει τη σοφία των παιδιών, που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους με φρέσκα μάτια και τη στασιμότητα του πνεύματος των μεγάλων καθώς η ζωή συνεχίζεται.
Μετά όμως λέει Τους αφήνω να ξεκουραστούν και αρχίζω να αναρωτιέμαι, τι να εννοεί ο ποιητής; Εννιά με πέντε, πρωινό, μεσημεριανό και τσάι; Σίγουρα, σατιρίζει. Ο εγκέφαλός του δεν λειτουργεί πια, αλλά σχεδόν πάντα «ξεκουράζεται». Δεν έχει πλέον ερωτήσεις. αποδέχεται απλώς το θεμέλιο της γνώσης του και δεν αμφισβητεί νέους ισχυρισμούς ή πληροφορίες καθώς έρχονται. Σίγουρα ένας σατιρικός τρόπος κριτικής των ενηλίκων που εφησυχασμένοι παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους και γίνονται εντελώς «απασχολημένοι», παγιδευμένοι στις κινήσεις της καθημερινότητας και που έχουν σταματήσει να σκέφτονται τη σημασία των ενεργειών τους ή τα γεγονότα που συμβαίνουν στον κόσμο γύρω τους .
Στους επόμενους στίχους αναφέρεται στην αναζωογονητική περιέργεια των παιδιών. Ψάχνοντας έμαθα ότι το έγραψε όχι ποιητικά, αλλά κατά γράμμα, έχοντας κατά νου τη μικρή κόρη του. Αν και εκείνος είχε γίνει πολύ τεμπέλης για να ασκήσει ενεργό ενδιαφέρον για τον κόσμο γύρω του, η κόρη του δεν το έκανε. Κοίταζε πάντα γύρω της κάνοντας αμέτρητες ερωτήσεις. Είναι το παιδί που δεν φαίνεται να σταματά να ρωτάει. Αναφερόμενος σε αυτήν λέγοντας «άλλοι άνθρωποι το βλέπουν αλλιώς» μου δείχνει ότι βλέπει την οπτική προοπτική του μικρού παιδιού ως ίδια με τη δική του, ίσως ακόμη και ανώτερη.
Για να μη σας κουράσω άλλο, πιστεύω ότι το ποίημα αντικατοπτρίζει τη σοφία των παιδιών, που βλέπουν τον κόσμο γύρω τους με φρέσκα μάτια και τη στασιμότητα του πνεύματος των μεγάλων καθώς η ζωή συνεχίζεται.
Αντώνης Ζιώγας
